Het ergste van ouder worden is dat ik steeds minder dingen haat. Ik word milder, flexibeler, genuanceerder, rustiger en zelfs socialer. Dat klinkt misschien gunstig maar het is een ramp. Kijk, dingen haten is belangrijk voor me. Mensen niet kunnen uitstaan geeft mijn leven glans. Maar het wordt steeds minder. Een dame met wie ik vaak werk zegt consequent ‘percies’ in plaats van precies. De eerste tien keer ging ik kapot van binnen en wilde ik haar wurgen met een roestig stuk prikkeldraad, maar inmiddels ben ik haar gaan waarderen om wie ze is en hoe ze haar werk doet en neem ik de perciezen op de koop toe. HOOR JE NOU WAT IK ZEG!! Bah.

En ik ben bang. Bang voor waar het stopt. Of dat het niet meer stopt en dat ik een gezellige, evenwichtige man word die alles wel best vindt. Mensen die iets fanatiek haten, onderdrukken vaak een stiekem verlangen. Dat geldt natuurlijk voor homohaters die de darkroom induiken als hun vrouw slaapt, maar blijkbaar ook voor mij en mijn afkeer van mensen die verantwoorde sapjes en hapjes op Instagram posten. Ik kon daar dus écht kwaad over worden, ’s morgens op de nuchtere maag een foto van een prachtig kommetje met yoghurt, drie soorten vers fruit, allerlei gore superzaden en noten en dan zo’n nonchalante tekst eronder. Dat het echt zo gepiept is en zoooooo lekker. Met het recept erbij. ARGH GA WEG!!

Maar nu heb ik zelf een blender gekocht, geïnspireerd door een vriend van me die graag anoniem wil blijven. En ik maak ’s morgens de lekkerste smoothies met vers en bevroren fruit, kokosmelk, havermout, een blaadje munt, een beetje honing. (Is echt zo gepiept.) Ik nam me voor deze afgrijselijke nieuwe hobby geheim te houden, maar merkte al een paar keer dat mijn hand tijdens het blenden naar m’n telefoon zocht om een foto te maken. NEEEEE!! Tot nu toe won m’n verstand het, maar voor hoe lang?

Waar houdt het op? Wat haat ik nog meer? Zweverige hippies. Bodywarmers. Sport op televisie. Techno. Gember. Mensen met haar óp hun neus. Knusse feestdagen. Strandvakanties. Mensen die te dichtbij je gaan staan als ze praten. Motregen. Inspirerende quotes op Facebook. Maaltijdsalades. Knappe jongens met lelijke kleren. Spinnen. Foutief spatiegebruik. Over 10 jaar is dit lijstje dus een opsomming van mijn foto’s op Instagram. Ik haat het nu al.

Deze column verscheen eerder in Up Magazine 107.

Meer columns…

Ik las vanmorgen op The Verge een boeiend stuk over het einde van Facebook. Althans, er wordt geconstateerd dat Facebook niet meer cool is onder tieners. Het is een ‘real life network’ geworden, met ouders, collega’s en vage kennissen. En terwijl Facebook gaat over opscheppen over je fantastische leven, kun je op Tumblr en Instagram makkelijker delen en er bovendien meerdere identiteiten op na houden. Voor MySpace betekende de massale verhuizing van tieners niet veel goeds, dus ik was meteen benieuwd of deze trend ook zichtbaar is onder onze fans.

(klik voor leesbare versie)

Ik heb al onze sociale netwerken naast elkaar gezet en vergeleken met de cijfers van ongeveer twee jaar geleden. Dat was nét voor een turbulente tijd: onze zanger was net opgestapt en we waren druk met de voorbereidingen van openbare, online audities. De volgorde van links naar rechts staat voor wanneer we met het netwerk begonnen.

Late adopters
Wat mij opviel bij het achterhalen van die startdata, is dat we niet bepaald early adopters lijken te zijn. Voor een band die bekend staat om zijn succesvolle social media-campagnes, vind ik het opmerkelijk dat we nog geen jaar op Instagram zitten en pas sinds augustus 2010 iets op Facebook doen. Dat heeft een reden: wij zijn waar onze fans zijn. Als dat in plaats van Hyves ineens Twitter is, gaan we naar Twitter. Daarnaast hebben we allemaal op alle netwerken ook persoonlijke accounts die al veel langer bestaan dan de band-accounts. In mijn geval vaak uit nieuwsgierigheid (ik heb laatst ook weer een MySpace account gemaakt).

Tumblr-explosie
Het tweede dat meteen opvalt is natuurlijk de enorme staaf van Tumblr. In een jaar meer followers dan we waar dan ook ooit hebben gehad – onvoorstelbaar. Nu zijn we inderdaad trouwe Tumblr-gebruikers, maar het grootste deel van deze volgers hebben we te danken aan een promo-actie van de Tumblr-staff op hun blog en een ‘Spotlight’ op het dashboard van iedere gebruiker. Gaaf aan Tumblr vind ik dat het heel internationaal is en als systeem superlaagdrempelig werkt. Nadeel vind ik dat het soms lijkt of iedereen alleen maar content aan het recyclen is en er weinig wordt uitgedaagd iets nieuws, eigens te posten. Mensen zijn bovendien graag lekker vaag over hun identiteit, zodat je erg weinig te weten komt over je fans. Voor een band als One Direction heeft Tumblr voor een doorbraak in Amerika gezorgd dus dit is zeker een netwerk waar we tijd in blijven steken, maar het is soms lastig inschatten wát onze volgers precies willen zien.

Instagram blijft achter
Op Instagram is het relatief rustig. Nu ben ik zelf niet zo’n fan van de deelbaarheid van Instagram-foto’s, zeker nu de integratie met Twitter verre van ideaal is. Ook op Facebook lijken posts vanuit Instagram eerder op de achtergrond te raken dan foto’s die je direct op Facebook plaatst. Dus gebruiken we Instagram voor het filtertje en komt onze account-link vaak nergens terug. Dat heeft ook een voordeel: het is voor fans best leuk om onderdeel uit te maken van een selecte groep. Ik ben blij dat mijn persoonlijke Instagram-account maar een beperkt aantal volgers heeft (en weinig familie, collega’s, zakenrelaties), want dan durf ik juist wat meer te posten. Content voor de elite.

Cijfers zeggen niet alles
En dan de twee netwerken die niet gegroeid zijn: MySpace en Hyves. Op MySpace hebben we al twee jaar niet ingelogd, op Hyves checken we sporadisch of er nog berichten zijn. En toch, als we puur naar de aantallen kijken, winnen beide netwerken het nog steeds van Twitter, Facebook én YouTube. Dat is dus gelijk de valkuil: alleen naar de cijfers kijken.

Waar vindt de meeste interactie plaats? Op Twitter en Facebook. En welk netwerk heeft ons de afgelopen jaren het meest geholpen in het laten groeien van de fanbase? Zonder twijfel YouTube. Toch hebben we daar nog niet veel abonnees, omdat we pas sinds kort mensen op te roepen zich abonneren. Als je kijkt naar views: dat zijn er ruim 1 miljoen, 400.000 meer dan twee jaar geleden. Op Tumblr hebben we extreem veel volgers, maar die zijn (nog) niet heel actief: met gemiddeld 30 notes per post, reageert dus maar 0,17%.

Groei
Twitter groeit met ruim 1000, YouTube groeit met 1000 en Facebook groeit het hardst met bijna 1500. En dat is ook wat ik merk bij onze fans, los van de cijfers: heel langzaam gaat iedereen van Hyves naar Facebook, Twitter kan er gewoon naast bestaan. En een aantal mensen slaat Facebook over en gaat meteen naar Tumblr. Ik geloof niet dat Facebook dood is, maar ik snap wel de behoefte van jongeren om uit een netwerk te stappen waarop je docenten ook zitten, je ouders alles meelezen en er strenge regels zijn over wat je wel en niet mag posten. En de vraag is of je als band in die sfeer wil zitten – misschien past het creatieve en enigszins grenzeloze van Tumblr daar wel beter bij. En misschien wordt MySpace wel weer helemaal de shit? Ik heb alvast een account.