Over hardlopen, walnoten, snot en taart.

Ik ben gek op grafiekjes, maar het nadeel is dat cijfers soms een heel ander verhaal vertellen dan je verwacht. Zo toonde mijn automatisch gegenereerde Spotify-grafiek aan dat ik eigenlijk heel veel poppunk draai, terwijl ik naar mijn idee alleen maar One Direction luister. En nog verrassender: dat ik -voor een fervent playlistliefhebber- eigenlijk best weinig muziek stream.

Over streamen gesproken: ik keek ook eens op Netflix, bij Viewing Activity, en maakte zelf deze grafiek.

Ruim 4000 minuten in minder dan drie maanden dus, iedere cent waard! (Logisch dat ik geen tijd meer heb om muziek te luisteren.) Wel irritant aan de Nederlandse Netflix: je raakt verslaafd aan een serie (Modern Family, American Horror Story) en moet vervolgens voor de nieuwste seizoenen toch nog gaan lopen kloten met torrents en gedownloade ondertitels vol spelfouten.

Tips
Mijn favoriete series zijn duidelijk, en mijn filmtips: Gattaca (prachtig gefilmde dystopie sic-fi), The Ghost Writer (spannende detective-achtige Britse actiefilm), Daybreakers (vampiers, maar dan echt spannend), Teeth (een bijtende kut, het klinkt hilarisch maar het is serieus goed gemaakt), HappyThankYouMorePlease (schattige arthouse), Adventureland (grappig, mooie sfeer), Limitless (onwijs goed acteerwerk). En een goeie site om de beste nieuwe toevoegingen te vinden: NeFtlixGids.

Win de dvd van Modern Family!
Omdat ik zo’n enthousiaste fan ben van Modern Family (als je het niet kent, NU kijken, het is een soort Frasier-achtige intelligente slapstick met een hoge grapdichtheid), mag ik van 20th Century Fox twee dvd’s weggeven van seizoen 4! Het enige dat je hoeft te doen is dit bericht te Liken hieronder te reageren wat je de grappigste scène uit de serie vindt! Over de uitslag wordt niet gecorrespondeerd.

Update: de winnaar heeft bericht gehad, dank voor de leuke inzendingen!

Ik las vanmorgen op The Verge een boeiend stuk over het einde van Facebook. Althans, er wordt geconstateerd dat Facebook niet meer cool is onder tieners. Het is een ‘real life network’ geworden, met ouders, collega’s en vage kennissen. En terwijl Facebook gaat over opscheppen over je fantastische leven, kun je op Tumblr en Instagram makkelijker delen en er bovendien meerdere identiteiten op na houden. Voor MySpace betekende de massale verhuizing van tieners niet veel goeds, dus ik was meteen benieuwd of deze trend ook zichtbaar is onder onze fans.

(klik voor leesbare versie)

Ik heb al onze sociale netwerken naast elkaar gezet en vergeleken met de cijfers van ongeveer twee jaar geleden. Dat was nét voor een turbulente tijd: onze zanger was net opgestapt en we waren druk met de voorbereidingen van openbare, online audities. De volgorde van links naar rechts staat voor wanneer we met het netwerk begonnen.

Late adopters
Wat mij opviel bij het achterhalen van die startdata, is dat we niet bepaald early adopters lijken te zijn. Voor een band die bekend staat om zijn succesvolle social media-campagnes, vind ik het opmerkelijk dat we nog geen jaar op Instagram zitten en pas sinds augustus 2010 iets op Facebook doen. Dat heeft een reden: wij zijn waar onze fans zijn. Als dat in plaats van Hyves ineens Twitter is, gaan we naar Twitter. Daarnaast hebben we allemaal op alle netwerken ook persoonlijke accounts die al veel langer bestaan dan de band-accounts. In mijn geval vaak uit nieuwsgierigheid (ik heb laatst ook weer een MySpace account gemaakt).

Tumblr-explosie
Het tweede dat meteen opvalt is natuurlijk de enorme staaf van Tumblr. In een jaar meer followers dan we waar dan ook ooit hebben gehad – onvoorstelbaar. Nu zijn we inderdaad trouwe Tumblr-gebruikers, maar het grootste deel van deze volgers hebben we te danken aan een promo-actie van de Tumblr-staff op hun blog en een ‘Spotlight’ op het dashboard van iedere gebruiker. Gaaf aan Tumblr vind ik dat het heel internationaal is en als systeem superlaagdrempelig werkt. Nadeel vind ik dat het soms lijkt of iedereen alleen maar content aan het recyclen is en er weinig wordt uitgedaagd iets nieuws, eigens te posten. Mensen zijn bovendien graag lekker vaag over hun identiteit, zodat je erg weinig te weten komt over je fans. Voor een band als One Direction heeft Tumblr voor een doorbraak in Amerika gezorgd dus dit is zeker een netwerk waar we tijd in blijven steken, maar het is soms lastig inschatten wát onze volgers precies willen zien.

Instagram blijft achter
Op Instagram is het relatief rustig. Nu ben ik zelf niet zo’n fan van de deelbaarheid van Instagram-foto’s, zeker nu de integratie met Twitter verre van ideaal is. Ook op Facebook lijken posts vanuit Instagram eerder op de achtergrond te raken dan foto’s die je direct op Facebook plaatst. Dus gebruiken we Instagram voor het filtertje en komt onze account-link vaak nergens terug. Dat heeft ook een voordeel: het is voor fans best leuk om onderdeel uit te maken van een selecte groep. Ik ben blij dat mijn persoonlijke Instagram-account maar een beperkt aantal volgers heeft (en weinig familie, collega’s, zakenrelaties), want dan durf ik juist wat meer te posten. Content voor de elite.

Cijfers zeggen niet alles
En dan de twee netwerken die niet gegroeid zijn: MySpace en Hyves. Op MySpace hebben we al twee jaar niet ingelogd, op Hyves checken we sporadisch of er nog berichten zijn. En toch, als we puur naar de aantallen kijken, winnen beide netwerken het nog steeds van Twitter, Facebook én YouTube. Dat is dus gelijk de valkuil: alleen naar de cijfers kijken.

Waar vindt de meeste interactie plaats? Op Twitter en Facebook. En welk netwerk heeft ons de afgelopen jaren het meest geholpen in het laten groeien van de fanbase? Zonder twijfel YouTube. Toch hebben we daar nog niet veel abonnees, omdat we pas sinds kort mensen op te roepen zich abonneren. Als je kijkt naar views: dat zijn er ruim 1 miljoen, 400.000 meer dan twee jaar geleden. Op Tumblr hebben we extreem veel volgers, maar die zijn (nog) niet heel actief: met gemiddeld 30 notes per post, reageert dus maar 0,17%.

Groei
Twitter groeit met ruim 1000, YouTube groeit met 1000 en Facebook groeit het hardst met bijna 1500. En dat is ook wat ik merk bij onze fans, los van de cijfers: heel langzaam gaat iedereen van Hyves naar Facebook, Twitter kan er gewoon naast bestaan. En een aantal mensen slaat Facebook over en gaat meteen naar Tumblr. Ik geloof niet dat Facebook dood is, maar ik snap wel de behoefte van jongeren om uit een netwerk te stappen waarop je docenten ook zitten, je ouders alles meelezen en er strenge regels zijn over wat je wel en niet mag posten. En de vraag is of je als band in die sfeer wil zitten – misschien past het creatieve en enigszins grenzeloze van Tumblr daar wel beter bij. En misschien wordt MySpace wel weer helemaal de shit? Ik heb alvast een account.

Op YouTube kun je per video een mooi overzicht van statistieken krijgen. Een van de leukste (en meest confronterende) functies is ‘Hotspots’: een lijngrafiek waarin je precies kan zien welke seconde van je video het best of slechtst bekeken is. Hoe hoger de lijn, hoe minder er weggeklikt wordt, of zelfs teruggespoeld om het nog eens te bekijken.

De meeste Only Seven Left-videodagboeken hebben een vrij vlakke lijn die boven het gemiddelde zit. Standaard een dal bij de live-stukjes, en altijd een piek bij de bloopers of als Hinne lief naar de camera lacht.

Maar het vorige videodagboek, nummer 39, heeft een -voor ons doen- extreem wiebelige grafiek. Het leek me leuk eenmalig de 8 pieken en dalen met jullie te delen en een poging te wagen ze te verklaren.

Dieptepunt: te absurd intro

Het intro, nog vóór de leader, ooit begonnen als lollig stukje dat ik nergens anders kwijt kon en dus maar aan het begin stopte. Inmiddels uitgegroeid tot een belangrijk fragment: uit de grafieken blijkt dat een goedbekeken intro vaak leidt tot een beter bekeken video. In deze aflevering klikken er veel mensen al bij het intro weg, slechte keus gemaakt dus. Hoewel ik zelf de iPhone-ringtone-kakafonie erg grappig vond.

Hoogtepunt: sarcastische aankondiging

Opvallende piek: een aankondiging (waar zijn we? waar gaan we naartoe?). Toevallig wel een ander soort aankondiging dan ik normaal doe, want nogal sarcastisch en semi-verveeld (we kwamen net uit een tour van 22 shows en het eerste festival begon alweer een week later). Dat wordt dus blijkbaar toch gewaardeerd. Of misschien teruggespoeld om te onderzoeken of ik het nou meen of niet.

Lees verder…