YouTube restricting LGBTQ+ content is beyond fucked up & is detrimental to all the progress that’s been made – @YouTube this needs to change

— Jenn McAllister (@jennmcallister) March 19, 2017

Naar aanleiding van de tweet hierboven en dit nieuwsbericht besloot ik eens te checken hoe ‘family friendly’ YouTube mijn video’s eigenlijk vindt.

En dat viel behoorlijk tegen.

(klik voor volledige afbeelding)

Als je de ‘safe mode’ op YouTube aanzet, filtert YouTube er flink wat van mijn video’s uit. 36 van de 106 geteste video’s komen niet door de censuur. Soms is dat begrijpelijk: de vlog over een stripclub op de Wallen, de uitdrukkelijke euthanasiewens van m’n oma, een video vol feest en drank, een video’s met kut, fuck en shit erin. Prima, die zijn inderdaad niet voor kinderen.

Niet zo fraai is het filteren van álle video’s waar ‘gay’ of ‘homo’ in de titel staat. Waaronder dus mijn vlogs over de Gay Pride. Daarin worden weliswaar wat biertjes gedronken, maar ze bevatten toch vooral een positieve boodschap over gelijkheid.

En er wordt nog veel meer gecensureerd, meestal zonder duidelijke aanleiding. Vrijwel alle video’s met mijn vriend Jesse – van liefdevolle vakantievlogs tot brave Q&A’s zijn onvindbaar. Mijn video met 33 levenswijsheden, een bezoekje aan Zondag met Lubach, het verslag van Best Kept Secret en zelfs Bramtine’s Kerstquiz.

Schijnbaar willekeurige grappige, onschuldige en vrolijke video’s zijn ineens verdwenen als het filter voor ‘ongepaste content’ aanstaat.

In een reactie zegt YouTube dat de functie slechts een optie is die bijna niemand gebruikt. Ehh… misschien kan die hele functie er dan gewoon uit? Ze schrijven ook dat de functie standaard aan zou kunnen staan op scholen en in bibliotheken. Dus stel je voor: je bent een scholier die worstelt met zijn geaardheid en die op de gezinscomputer daar niks over durft op te zoeken. Dus je doet dat op school, bijvoorbeeld de coming out-video van je favoriete YouTuber… Niet meer te vinden! Sterker nog: homoseksualiteit (en transgenders) bestáát niet eens meer op YouTube. als deze functie aanstaat.

YouTube is altijd heel erg pro-diversiteit geweest, dus ik geloof niet dat het ineens een homofoob bedrijf is geworden. Maar een flinke technische fuckup is het wel.

Anyway: zet dit knopje even om. En abonneer op mijn kanaal voor SUPERGAYE content!

UPDATE 1: Bonnie wijst me er op Twitter op dat in restricted mode mijn hele kanaal onvindbaar is. Net als van Tyler Oakley en Connor Franta trouwens… YouTube heeft dus letterlijk een knopje gebouwd waarmee ze mijn bestaan en dat van heel veel LHBT-YouTubers kunnen ontkennen. Akelig!

UPDATE 2: YouTube reageert op Twitter met dit onduidelijke bericht waarin ze het probleem ontkennen.

UPDATE 3: Ik deed een interview op 3FM! En YouTube biedt excuses aan en belooft verbetering.

Het is een broeierige zomeravond, het schemert net en het regent net niet. Mijn verkering Jesse en ik slenteren terug naar huis na een vreselijk Goois hamburgervreetfestijn (volwassen mannen in witte broeken, een zeilboot vol bloemen in een marktkraam (?!), sjiek bier uit plastic bekers en een coverband die vol overgave de ziel uit ouwe funkhits staat te spelen). De hamburger was lekker. We lopen hand in hand langs de villa’s die in dezelfde straat staan als het voormalig bejaardentehuis waar mijn appartement zich in bevindt. Ik wijs er een aan die ik graag wil bewonen als ik later rijk en beroemd ben. Jesse lacht schamper.

We lopen vaak lekker klef hand in hand, door Amsterdam, Hilversum, Amersfoort, Kopenhagen, Ameland, yolo. Soms laat ik even los. Soms laat Jesse even los. Liever een lafaard dan dapper met een gebroken neus. Ineens komt er een pruttelend brommertje aan dat precies naast ons stopt. Er zit een knaloranje doos van Thuisbezorgd achterop en ook de berijder is volledig in het oranje. Een donkere jongen van een jaar of twintig kijkt ons vragend aan. Misschien is hij de weg kwijt? Dat is mijn bezorger ook zo vaak. Zijn openingszin kan een klassieker worden:
‘Jullie zijn twee mannen toch?’
– ‘Eh ja.’
We doen een stapje achteruit. Wat gaat hier gebeuren? Vond hij het vies dat we hand in hand liepen? Gaat ie ons aanrijden met z’n brommertje? Of bekogelen (befrisbeeën) met pizza’s? Ik kijk blijkbaar zo bezorgd dat hij snel zegt:
‘Ja, nee, ik ben zelf ook homofiel hoor, niet dat je denkt ehh…’
Homofiel? Welke homo gebruikt dat woord nog? Is dit een valstrik? Ik probeer zijn gezicht door zijn helm te lezen. Voor mij is hij een hele gewone Marokkaan. Baardje, donkere ogen, duidelijk accent. Alleen al die piercings zijn misschien niet zo gewoon.
‘Ik zag jullie zo lopen en ik dacht… Kijk ik was laatst ook met een jongen buiten ergens en hij zei zo: wat als ik je nu zou zoenen enzo he… En ik werd helemaal gek, neeee man, dat kan echt niet!’

Dit is geen geintje, geloof ik. Ik kom weer wat dichterbij en vraag, omdat ik het niet helemaal verstond, of hij degene was die dat niet zou willen.
‘Ja, man. Maar dan zie ik jullie zo lopen en dan denk ik echt: props! Dat wilde ik gewoon even zeggen.’
We staan er stomverbaasd bij te lachen en voordat we iets zinnigs kunnen terugzeggen is hij weer verdwenen. Dezelfde kant op. Hij kwam speciaal naar ons toe gereden om dit te melden. Props.

Deze column verscheen eerder in Up Magazine 109.

Meer columns…

Ik was met Tim naar Justin Bieber. Tim was jarig geweest en dit leek me een uitstekend cadeau. Tim wist nog van niks. Ik kwam hem rond 15.00 uur ophalen in Amsterdam en na een paar drankjes op een overvol terras stapten we in de trein. Vanaf Utrecht begon Tim iets op te vallen. Ten eerste dat Arnhem op de borden stond en ten tweede dat ik een beetje moest giechelen als er weer een kudde tienermeisjes voorbij kwam. Ik had me al bijna een jaar verheugd op Bieber maar de verheuging van afgelopen twee weken op het moment dat Tim zou ontdekken waar we heengingen was zeker niet minder geweest. Ineens zat hij met grote ogen tegenover me: ik weet het! Ooh, wat gaaf, wat gaaf, hahaha! Hij lachte nog. En ik lachte weer, want ik twijfelde echt of Tim niet misschien een heel klein beetje een hekel had aan Justin.

We kochten wat halve liters op Arnhem CS waarna we ons richting de speciale pendelbusjes (€5) begaven. Het leek ons nog steeds behoorlijk vroeg maar de grote massa stond waarschijnlijk al in de rij voor GelreDome want het was overal rustig. We belandden op een soort Bieberfest: een heus festivalterrein met eettenten, bars, harde muziek, zon, bier, bankjes en ouders. Met uitzicht op gigantische rijen Beliebers voor de ingang van het stadion. We hadden vaste plaatsen, dus in de rij gaan staan leek me tamelijk onzinnig. We haalden flink want muntjes en dronken flink wat biertjes (€3,50 per stuk). Tim zocht meisjes met JB-schmink op hun wangen in de hoop dat ze ook iets bij ons wilden tekenen. Dat vonden ze eng. En een beetje vies. “Nee, sorry, de punt mijn oogpotlood is net afgebroken.” We vermaakten ons met meisjeskijken. Veel meisjes in groepjes leken precies dezelfde uggs, skinny en bontkraagjas aan te hebben, maar bleken bij nadere inspectie toch net verschillend. Sommige meisjes hadden zich als Justin Bieber verkleed, en, tja, sorry, die liepen er een beetje potteus bij. Er waren ook jongens. Die waren homo. Of urban.

Lees verder…